[PISANIE] Wydajemy swoją Różaną Trylogię!

Tak, to jedna z tych chwil, podczas których nie do końca jesteśmy w stanie ogarnąć rzeczywistości. Mamy wrażenie, że dryfujemy sobie pośrodku jakiegoś obszaru, świata; strumienia świadomości. Jesteśmy tylko my dwie. Nikt więcej. Marzenia się spełniają, ale uwierzymy w to dopiero wtedy, gdy będziemy mieć pierwszy tom w naszych rękach. 

Napisałyśmy razem książkę. Ot, pomysł ze snu, no bo pornosa lesbijskiego w Polsce jeszcze nie było. Jesteśmy już po fali boomu na takie powieści, ale przecież napiszmy to tak bardziej dla nas. Jasne, się robi. Dzień dla bohaterów, dla zarysu fabuły - potem trzy tygodnie mocnego, zbyt intensywnego pisania. Tekst musiał być mocny. Ciekawy. Trzeba było rozwinąć bohaterki, by ludzie się nimi interesowali. Trzeba było pokazać temat BDSM od innej, prawdziwej strony - od tej kobiecej. 

Udało się. Trzy tygodnie i 500 tysięcy znaków ze spacjami. Pisane dialogi przez sms, szeptane przez telefon, nagrywane i zapisywane, gdzie tylko było można. Poskładałyśmy to w ciągu miesiąca, chociaż łatwo nie było. Wysłałyśmy, z przeświadczeniem, że nie wpadniemy w rynkowy target, ale olać - może coś się trafi.

Czekałyśmy tak... no, za trzy dni minie termin możliwej odpowiedzi wydawnictw. Tych lepszych, bardziej znanych. Okey, to nic nie znaczy - rynek kieruje możliwościami. My to wiemy, was informujemy, gdybyście się zastanawiali, dlaczego nikt wam nie odpowiada. W końcu trzy tygodnie temu wpadłam na kolejne wydawnictwo. Świeże. Nowe. No, cud miód - chociaż miałyśmy pewne obawy. A jak nie wystartuje? A jak ukryte vanity? Nie chcemy vanity - chcemy wydać. Czekałam na odpowiedź, żeby was nie skłamać... tydzień. Chociaż oficjalnie napisali, że odpowiedzą pod koniec kwietnia.

Pozytywna. Tak pozytywna, że aż sama nie mogę uwierzyć. Kilka minut temu, o północy, dostałam umowę. Sześć stron, połowy nie zrozumiałam, ale cieszę się jak debil. Ze wszystkiego - z deadlinu za rok i kolejny na pozostałe części, z nakładu, z umowy, która się co rok odmawia. I ogólnie - pełen zaciesz. Nawet matura przestaje być taka istotna, serio.

Wydania podjęło się Wydawnictwo Czarna Kawa - nowi na rynku, ale zaczynają całkiem prężnie. Wszyscy cieszymy się na tę współpracę.
Jak to jest mieć dobrą umowę z wydawnictwem i poczuć się pisarzem, bo ma się deadline? (kolejne części oddać będzie trzeba do 24 kwietnia 17 i 18 roku) Świetna sprawa. Taka fest świetna sprawa. Lepszego maila nie da się dostać.

Są jednak rzeczy, których się obawiam. A jak będzie niska sprzedaż? A jak ludziom nie spodoba się erotyka w wersji homoseksualnej? Kobiety szaleją za męskimi osobnikami, którzy sprawiają, że miękną im nogi podczas czytania. Teoretycznie niektóre z czytelniczek-heteryczek powiedziały, że i je podnieca główna, dominująca bohaterka. Jak jednak będzie naprawdę? Czy pomimo tematu homo ludzie zainteresują się pozycją? Mam wrażenie, że o LGBT powinno się pisać tylko w formie dramatu obyczajowego, ale to nieprawda. Być może pierwsze w Polsce zabieramy się za ten temat od tej bardziej komercyjnej strony, ale wierzę, że powieść zainteresuje także czytające heteryczki. No, wierzę i tyle.
Tytułów dokładnych jeszcze nie podajemy. Muszę znaleźć podtytuły dla każdej części, ale o wszystkim będziemy pisać.

To taka szybka informacja, dla was, żebyście wiedzieli, że literacko nie marnujemy się, nie, nie. Ja dzisiaj przykładowo trzasnęłam 50 tysięcy znaków (23 kartki w librze) powieści. Można. Można, można, piszcie. Chaotyczny post ma was zachęcić do pisania. Ale pamiętajcie - teraz panuje moda na teksty obyczajowe, z naciskiem na problemy dorosłych kobiet. Jeżeli piszecie takie powieści - dajcie betom, przeprowadźcie korektę autorską i wysyłajcie.

PS. Jeżeli chodzi o tomik wierszy Angeli, to najprawdopodobniej wyjdzie 20-21 maja oficjalnie. Być może zdążymy przed warszawskimi targami, ale to sprawa losowa - pomimo tego i tak was tam zaprosimy. Angie ma dorzucić jeszcze kilka wierszy do puli. Właśnie pisze ;)

Anna&Angela